قرآن کتاب هدایت است و تلاوت آن مقدمه ای برای تفکر و ایمان است. همۀ قرآن نور است و نباید هیچ فردی از برکات آن محروم بماند.

سوره مبارکه نور بیست و چهارمین سوره قرآن است که مدنی و ۶۴ آیه دارد. از زیباترین و عرفانی ترین آیات قرآن یعنی آیه نور (آیه 36) در این سوره آمده که خدا را در یک مثال زیبا و بسیار جالب به ترسیم میکشد.

اما دربارۀ فضیلت سوره نور احادیثی از ائمه اطهار (علیهم السلام) رسیده است که به برخی اشاره می کنیم:

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمود: هر که سوره نور را بخواند، خداوند ده حسنه به او می دهد، به اندازه اجر همۀ مؤمنان گذشته و آینده.[1]

امیرمؤمنان على(علیه السلام) فرمود: ... به زنانتان سوره‏ نور را بیاموزید که در آن پندها است.[2]

از امام صادق (علیه السلام) نقل شده است که فرمود: مال و عورت خود را به خواندن سورۀ نور حفظ کنید و زنان خود را به وسیلۀ آن در حصار عفت قرار دهید... در وقت مردن هفتاد هزار ملک تا کنار قبر او را تشییع و برای او دعا و استغفار می کنند تا وارد قبر شود.[3]

درباره آیۀ نور که یکی از آیات این سوره است، فضائل بسیاری نقل شده است و منظور از آیه شریفه نور این آیه است:

اللَّهُ نُورُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ مَثَلُ نُورِهِ کَمِشْکاةٍ فیها مِصْباحٌ الْمِصْباحُ فی‏ زُجاجَةٍ الزُّجاجَةُ کَأَنَّها کَوْکَبٌ دُرِّیٌّ یُوقَدُ مِنْ شَجَرَةٍ مُبارَکَةٍ زَیْتُونَةٍ لا شَرْقِیَّةٍ وَ لا غَرْبِیَّةٍ یَکادُ زَیْتُها یُضی‏ءُ وَ لَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نارٌ نُورٌ عَلى‏ نُورٍ یَهْدِی اللَّهُ لِنُورِهِ مَنْ یَشاءُ وَ یَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثالَ لِلنَّاسِ وَ اللَّهُ بِکُلِّ شَیْ‏ءٍ عَلیمٌ؛

ترجمه: خداوند نور آسمان ها و زمین است؛ مثل نور خداوند همانند چراغ دانى است که در آن چراغى (پر فروغ) باشد، آن چراغ در حبابى قرار گیرد، حبابى شفاف و درخشنده همچون یک ستاره فروزان، این چراغ با روغنى افروخته مى‏شود که از درخت پربرکت زیتونى گرفته شده که نه شرقى است و نه غربى (روغنش آن چنان صاف و خالص است که) نزدیک است بدون تماس با آتش شعله ‏ور شود، نورى است بر فراز نورى و خدا هر کس را بخواهد به نور خود هدایت مى‏کند، و خداوند به هر چیزى داناست.[4]

حجت الاسلام و المسلمین شیخ روح الله زال/خرداد 1398

[1] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، سید ابراهیم میرباقری، ج 7، ص 195، سوم، ناصر خسرو، تهران، 1372 ش.

[2]. کلینى، محمد بن یعقوب، الکافی، ج 11، ص 184، دار الحدیث، قم، چاپ اول، ‏1429ق.

[3] حویزی، عبد علی بن جمعه، تفسیر نور الثقلین، سید هاشم رسولی محلاتی، ج 3، ص 568، چهارم، اسماعیلیان، قم، 1415 ق.

[4] نور، 35.